Op bezoek bij Wilfred en zijn springende wallabies

Toen ik hoorde bij welke dieren ik dit keer langs mocht gaan, maakte ik net als deze dieren een sprong in de lucht! Ik mocht langs bij de wallabies van Wilfred Top. Na een lekker warm kopje thee ging ik met een dikke jas aan naar buiten en maakte ik kennis met deze springgrage dieren. En al gauw bleek dat voer voor wallabies in het leven van een wallaby geen simpel onderdeel was, maar een kwestie van leven of dood. Klinkt heftig, maar het blijkt echt levens te schelen in een jaar.

Hoe kom je erbij om een wallaby te nemen?

De eerste vraag die natuurlijk bij mij opkomt nadat we het hok in zijn gelopen van de wallabies is, waarom wallabies? Hoe kom je daar nou op? Nou voor Wilfred was die vraag gemakkelijk te beantwoorden:

“Het is iets aparts, wie heeft er nou wallabies?”

Ondanks dat ze er schattig uitzien, zijn het niet echt knuffelbeesten. Maar wat Wilfred vooral zo mooi aan ze vindt is hoe ze leven en de momenten waarop er jonkies worden geboren.

Geen één dode kangoeroe meer dankzij goed voer

Ooit is Wilfred begonnen met drie vrouwtjes en één mannetje. Inmiddels is de groep uitgebreid naar 12 wallabies. Maar zo voorspoedig is het zeker niet altijd gegaan. Een keer twee of drie dode kangoeroes was voor Wilfred niets nieuws meer. “Het is pas sinds anderhalf jaar dat het zo goed gaat, daarvoor ging echt alles mis. Veel kregen er kaakontsteking. Vitaminen door het voer, mineralen, selenium, calcium. We hebben van alles geprobeerd. Ik dacht niet dat het aan het voer kon liggen” Gelukkig is, zoals Wilfred het mooi zegt, nu eindelijk het plaatje wél compleet.

“Sinds dat ik over ben op Garvovoer (1014 alfamix kangoeroe) heb ik geen één dode wallaby meer gehad.”

Daarin zien we het effect wat echt goed voer voor wallabies kan hebben. Dit jaar is dus het eerste jaar dat alle jongen groot geworden zijn. “De oplossing is vaak simpel, maar doe het maar eens en begin er maar eens aan”

Verzorging en voortplanting van wallabies

Het is zowel in de winter als de zomer belangrijk dat de kangoeroes beschutting hebben en altijd voldoende voer, vers water en ruwvoer tot hun beschikking hebben.

Verder geniet Wilfred gigantisch van de kleine wallabies. Zo vertelt hij “Op een gegeven moment zijn de jonge wallabies te groot en wil moeders niet meer dat ze in de buidel kruipen. Dat geeft een groot spektakel om naar te kijken.

“Er hangen dan 2 benen uit en een staart en dan zit de kleine er andersom in. Echt bizar om te zien, geweldig!”

En zo, nadat we weer opgewarmd waren door een kopje heerlijke zelfgemaakte soep, vertrok ik weer naar Drempt en was ik een hele ervaring rijker. Bedankt Wilfred voor het kijkje in het leven van jou en je wallabies!

Tot het volgende voerverhaal!